Dzieci rodzą się bardzo niską ostrością wzroku, nie odróżniają kolorów ani nie widzą przestrzennie. W ciągu pierwszego roku życia, dzięki odpowiednim bodźcom następuje bardzo intensywny rozwój funkcji wzrokowych. Rodzice chcieliby wiedzieć jak wspierać ten naturalny proces. Poza stosowaniem kontrastowych obrazków i zabawek warto skupić się na interakcji z dzieckiem, ponieważ kontakt z rodzicem jest najbardziej satysfakcjonującym i stymulującym bodźcem
Bardzo dobrym pomysłem jest angażowanie wielu zmysłów podczas zabawy. A jednym ze zmysłow, który do tej pory często pomijano mówiąc o stymulacji dziecka, jest zmysł przedsionkowy ( zmysł równowagi). Odpowiada on za orientację położenia swojego ciała, i wpływa na koordynację pracy oczu.
To właśnie rodzic może ten zmysł stymulować lepiej niż jakiekolwiek zabawka...nosząc, bujając, huśtając swoje dziecko. Czasy sugerowania rodzicom, aby nie nosili swoich dzieci, bo je rozpieszczą, dawno minęły. Obecnie wszyscy specjaliści zajmujący się rozwojem człowieka zgodnie twierdzą, że stymulacja ruchowa jest bardzo ważna, a niemowlęta domagają się bycia w ruchu, ponieważ to korzystnie wpływa na rozwój mózgu. Nie ma w tym nic z bycia rozpieszczonym, jest chęć rozwoju!
Oto kilka przykładów aktywności, które łączą stymulację układu przedsionkowego i wzrokowego. 1.Noszenie dziecka w chuście lub nosidle, podczas wykonywania codziennych czynności. W ten sposób umożliwiamy dziecku obserwowanie różnorodnych obiektów w dynamicznej sytuacji, z różnych perspektyw. Układ wzrokowy uczy się, jak koordynować ruchy oczu, aby stabilnie obserwować interesujący nas obiekt, pomimo tego, że położenie naszego ciała ciągle się zmienia. 2.Powolne kręcenie się z dzieckiem na krześle obrotowym. 3.Bujanie dziecka w kocyku. Dziecko leży w kocyku jak hamaku, rodzice trzymają końce kocyka bujając dziecko na boki i mówiąc do niego, tak aby podczas bujania dziecko starało się utrzymać kontakt wzrokowy.